Efendi Adam Yaratmak Bölüm 2, Part 1

Önceki bölümde bir soru sormuştum. Neden bir insan kendini başka biri olmaya zorlar? Yaptığım araştırmalar sonunda karşıma sürekli gelen bir cevap en mantıklısı oldu.

Çünkü olduğum kişi ya toplumda kabul edilmiyor ya da başkası gibi davranmak daha güvende hissettiriyor. 


Bir kişi çevresinde kabul edilmediğinde ya da gerçekte olduğu kişi gibi davranırsa saygı duyamayacağını düşündüğü için Efendi adam olma yoluna gidiyor. Genelde küçük yaşlarda başlayan bu serüvende, kişi ailesine yada çevresine kendini, olduğu gibi kabul ettiremeyeceğini düşündüğü için bu "kolay" yolu seçiyor.

Peki neden herkes efendi adam olmuyor? Ne oldu da bu insanlar efendi adam olma yoluna gittiler? Bu sorunun cevabı genelde hep aynıdır, çevre ve aile faktörü onları olduğu gibi kabul etmeyip kendi doğrularını empoze etmeye çalışırken fabrika ayarlarını bozuyorlar. Başka türlü sevilemeyeceklerini ve kimsenin onları kabul etmeyeceklerini bilinç altına sokuyorlar.

Terk edilme korkusu ile başa çıkmak

Ağaç yaşken eğilir derler, özellikle de ilk 5 yıl bu durumda en önemli zamandır. Kişiliğini çevresindeki gördükleri sayesinde oluşturur. Bu yaş aralığında yaşam paradigması oluşmaya başlar. Bu yıllarda çocuğun etkilendiği etmenler aile ve yakın akrabalar olduğu için ve Efendi adam olmaya burada başlandığı için incelememizi bu yöne alıyoruz.

Çocukluk döneminde anlamamız gerek iki çok önemli unsur var. İlk olarak dünyaya gelen çocuk tamamen korunmasızdır. İhtiyaçlarının karşılanması açısından diğer insanlara muhtaçtır. Bu muhtaçlık yüzünden çocuğun en büyük korkusu terk edilme, yalnız başına bırakılmadır.

Çocuk için terk edilmek ölümdür.

İkinci unsur ise çocuklar dünyanın kendi etraflarında döndüğüne, evrenin merkezinin kendileri olduğunu düşünürler. Bu yüzden başlarına ne gelirse sebebin kendileri olduğunu sanırlar.

Bu iki durum - terk edilme korkusu ve benmerkezcilik - çocukların gelişimde çok büyük bir etkendir. 

Ne zaman bir çocuk, herhangi bir türünde terk edilme korkusu ile karşılaşırsa; bunun sebebinin kendisi olduğunu düşünecektir

Bahsettiğim terk edilme korkusu aşağıdaki tecrübeler sonunda ortaya çıkar.

• Çocuk aç ve ağlıyor, kimse yemek yedirmiyor.
• Çocuk ağlıyor ve kimse onu tutup sarılmıyor.
• Yalnız ve kimse onunla ilgilenmiyor.
• Ebeveynlerinden birisi ona kızmış yada görmezden geliyor.
• Ebeveynleri onun için yapılması imkansız hedefler koymuş.
• Ebeveynleri onu aşağılamış.
• Çocuğa yapılan şiddet(ufak bile olsa).
• Ebeveynlerin çocuğu istememesi ya da çocuktan uzun süre uzak kalması.

Bu gibi ve ya buna benzer durumlar olduğunda çocuk durumun asıl sebebini göremeyecek ve kendini suçlu hissedecektir